Η μουσική ήταν το καταφύγιό μου. Μπορούσα να συρθώ στο κενό ανάμεσα στις νότες και να γυρίσω την πλάτη μου στη μοναξιά – Maya Angelou
Αυτή η σύντομη αλλά γεμάτη συναισθήματα φράση της πολυτάλαντης ποιήτριας μάς αποκαλύπτει το πώς η μουσική στάθηκε γι’ αυτήν σαν ένα απάνεμο λιμάνι, ειδικά στα δύσκολα χρόνια που περιγράφει στο αυτοβιογραφικό της βιβλίο «Ξέρω γιατί κελαηδάει το πουλί στο κλουβί».
Σε αυτό το έργο της, η Angelou περιγράφει πώς μεγάλωνε σε μια εποχή και σε έναν τόπο όπου η φωνή των γυναικών και των Αφροαμερικανών έβρισκε ελάχιστο χώρο έκφρασης. Οι προκλήσεις που συνάντησε – από τη φυλετική αδικία μέχρι την προσωπική κακοποίηση – θα μπορούσαν να την έχουν καταστρέψει. Ωστόσο, η μουσική τη βοήθησε να επεξεργαστεί τα τραύματά της, να εκφράσει τα συναισθήματα της και τέλος να αναδείξει το μοναδικό της ταλέντο στη γραφή και τον λόγο.
Ποιος από εμάς δεν έχει βιώσει παρόμοιες καταστάσεις όπου η καλύτερη παρέα μας μπορεί να ήταν μία συγκεκριμένη μελωδία…;