“Για να υπάρχουν μεγάλοι ποιητές, πρέπει να υπάρχουν και μεγάλοι αναγνώστες.” – Walt Whitman
Μπορεί να ακούγεται κάπως “σκληρό” αυτό το απόφθεγμα αλλά έτσι είναι. Κατά τη γνώμη μου, τονίζει την παρακμή που υπάρχει. Πως ένα άτομο που έχει μάθει να ασχολείται με πράγματα χαμηλού επιπέδου, θα μπορέσει να καταλάβει την αξία κάποιου σπουδαίου έργου; Αυτό το απόφθεγμα μου φέρνει στο μυαλό τον Μίκη Θεοδωράκη. Το γεγονός ότι έβαλε όλους εμάς, τους απλούς ανθρώπους, να τραγουδάμε στίχους του Ρίτσου, του Σεφέρη, του Ελύτη, του Βάρναλη είναι απόδειξη ότι το έργο του έχει ανεκτίμητη αξία. Ανέβασε επίπεδο ολόκληρες γενιές ανθρώπων. Από την άλλη, πόσο λυπηρό είναι να βλέπεις σήμερα να υπάρχουν “καλλιτέχνες”, οι οποίοι υμνούν τον γρήγορο πλουτισμό, τα ναρκωτικά και δυστυχώς έχουν απήχηση σε σημαντικό μερίδιο της νεολαίας…
Λίγα λόγια τον Ουώλτ Ουίτμαν
Ο Ουώλτ Ουίτμαν (1819 – 1892) ήταν Αμερικανός ποιητής και συγγραφέας. Το σημαντικότερο έργο του είναι η ποιητική συλλογή Φύλλα χλόης (Leaves of Grass), το οποίο εξέδωσε μόνος του το 1855 και αποτελούνταν από 12 ποιήματα. Η πρώτη έκδοση πούλησε μόλις ένα αντίτυπο και δέχτηκε πολλές αρνητικές κριτικές. Την επόμενη χρονιά, ο Ουίτμαν εκδίδει την δεύτερη έκδοση της συλλογής του, η οποία είχε ως εισαγωγή ένα συγχαρητήριο γράμμα του Ralph Waldo Emerson. Υπήρξαν έντονες αντιδράσεις όμως και αυτή την φορά και το έργο αποσύρθηκε υπό τον φόβο δικαστικών διώξεων καθώς περιείχε στίχους που θεωρούνταν ότι προωθούσαν την ομοφυλοφιλία. Ακολούθησαν και άλλες προσπάθειες μέχρι να φτάσουμε στο 1891 όπου η τελευταία έκδοση είχε περισσότερα από τετρακόσια ποιήματα και έτυχε ευρείας αποδοχής.
Περισσότερα αποφθέγματα του Walt Whitman, θα βρείτε εδώ.
