Φιλοσοφία και Ποίηση
Τις περισσότερες φορές μου είναι αρκετά δύσκολο να βάλω σε μία τάξη τις σκέψεις μου. Το μυαλό μου ή θα δουλεύει ασταμάτητα ή θα είναι σε πλήρη απραξία, λοβοτομημένο. Συνήθως στην φάση της λοβοτομής ο εγκέφαλός μου, χωρίς την δική μου συναίνεση, ενεργοποιεί κάποιον μηχανισμό ο οποίος με «βομβαρδίζει» με διάφορες λέξεις ή φράσεις. Αυτό είναι αρκετά βασανιστικό και επίπονο γιατί καλούμαι να αποκωδικοποιήσω τα σήματα που μου στέλνει ο λοβοτομημένος μου εγκέφαλος. Και αυτήν την φορά ο εγκέφαλός μου «ξέφυγε» τελείως. Η εσωτερική φωνή που τέθηκε σε λειτουργία επαναλάμβανε συνεχώς σαν νόρμα δύο λέξεις: φιλοσοφία και ποίηση. Τι σχέση μπορεί να υπάρχει μεταξύ φιλοσοφίας και ποίησης για όνομα του Θεού!
Αποφάσισα ότι τελικά δεν μπορώ να ξεφύγω από το ατίθασο μυαλό μου και να προσπαθήσω να βρω αν και που συγκλίνουν η φιλοσοφία και η ποίηση. Και επειδή όταν ξεκινάω να γράφω για κάτι δεν ξέρω πώς θα καταλήξει, δεν ξέρω τα συμπεράσματα που θα προκύψουν είμαι πολύ ενθουσιασμένη και περίεργη σχετικά με τα «μονοπάτια» που θα ανακύψουν σε αυτήν την αναζήτηση του μυαλού μου. Μονοπάτια που πολλές φορές μπορεί να με οδηγήσουν σε άλλες αναζητήσεις και σε συνεχείς προβληματισμούς. Άλλωστε τι άλλο είναι η φιλοσοφία; είναι κάτι τελείως αφηρημένο; είναι αυτό που λέμε αμπελοφιλοσοφίες όταν κάποιος αναλύει σκέψεις του και προβληματισμούς του αναφορικά με την ύπαρξή του, τον εσωτερικό του κόσμο, τα κοινωνικά φαινόμενα χωρίς να περνάει σε πράξεις; Για μένα η φιλοσοφία εμπεριέχει την νόηση και την δράση ταυτόχρονα. Δεν μπορείς να δράσεις αν πρώτα δεν έχεις γνωρίσει τον εαυτό σου. Η φιλοσοφία είναι η βάση όλων των επιστημών και των θρησκειών. Και ξέρω ότι αυτές οι δύο λέξεις στην εποχή μας δεν εμπνέουν τον σεβασμό μας ούτε τυγχάνουν της αποδοχής μας όμως σε αυτό δεν ευθύνεται η φιλοσοφία ούτε η επιστήμη ούτε και η θρησκεία ακόμα. Ευθυνόμαστε εμείς, ευθύνεται ο κατακερματισμένος μεταμοντερνικός κόσμος στον οποίο ζούμε. Η φιλοσοφία δεν είναι μια αφηρημένη, «άχρηστη» επιστήμη. Είναι η παρατήρηση του φυσικού κόσμου, η αναζήτηση της δικής μας φύσης στην ολότητά της, της υλικής και πνευματικής υπόστασής μας. Είναι η συμφιλίωση της γήινης φθαρτής μας ζωής με την επέκεινα. Όταν δεν έχεις καν πλησιάσει στο να κατανοήσεις την φύση και τον ρόλο σου μέσα σε αυτήν δεν μπορείς να δράσεις με γνώμονα το συμφέρον όλων των έμβιων και άβιων όντων. Είσαι «καταδικασμένος» να ενεργείς με εγωισμό και φιλαυτία.
Η ποίηση από την άλλη είναι μορφή τέχνης, είναι έκφραση συναισθημάτων, είναι η «υπερβολή» μέσα στην ανιαρή ζωή μας. Είναι διασκέδαση, πηγή πόνου, έκρηξη χρωμάτων, ανεκπλήρωτοι έρωτες, βασανισμένες ψυχές. Είναι ηλιοβασιλέματα και ανατολές, απέραντες θάλασσες άλλοτε γαληνεμένες και άλλοτε φουρτουνιασμένες, λουλουδιασμένοι κήποι, αγέρωχα βουνά, γάργαρα ρυάκια, ποτάμια, λίμνες, ήλιοι και συννεφιασμένοι ουρανοί. Είναι μυρωδιές και αναμνήσεις που κουβαλούμε μέσα μας. Είναι η έκφραση άλλοτε του προσωπικού μας δράματος και άλλοτε της απέραντης ευτυχίας μας. Είναι η ανάγκη μας να εξωτερικεύσουμε το βάθος της ψυχής μας, να κατανοήσουμε τα συναισθήματά μας και να τα μοιραστούμε με άλλους ανθρώπους. Αυτή η επικοινωνία και το μοίρασμα δυναμώνει τις σχέσεις γιατί αναπόφευκτα βρίσκεις κοινά στοιχεία και ταυτίζεσαι με το συναίσθημα των άλλων, αναπτύσσεις δηλαδή την ενσυναίσθησή σου. Γιατί η ποίηση δεν είναι για τους αργόσχολους και τους ρομαντικούς, τους νεραϊδοπαρμένους. Η ποίηση είναι η ρεαλιστική έκφραση της καθημερινής μας ζωής δοσμένη με λυρικότητα.
Φιλοσοφία και ποίηση λοιπόν, δύο έννοιες διαφορετικές αλλά και αλληλοσυμπληρώμενες. Χωρίς την κατανόηση του εαυτού μας και του κόσμου μας, χωρίς την αρωγή της φιλοσοφίας δηλαδή δεν μπορούμε να συνδεθούμε με την φύση και να αποτυπώσουμε στο μυαλό μας ή σε ένα φύλλο χαρτιού τα συναισθήματά μας, τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες μας. Και χωρίς την ανάγκη της επικοινωνίας των βαθύτερων συναισθημάτων μας, χωρίς την ποίηση δηλαδή η ζωή θα ήταν βαρετή, χωρίς νόημα. Η φιλοσοφία υπάρχει ώστε να μπορέσουμε να γίνουμε ανθρωπινότεροι και η ποίηση υπάρχει για να προσθέσει έναν τόνο λυρισμού στην ανθρωπιά μας. Ας αγαπήσουμε λοιπόν ακόμα περισσότερο την φιλοσοφία και την ποίηση και ας γίνουν σοβαρό κομμάτι της καθημερινότητάς μας, εκεί δηλαδή που ανήκουν.
