Ευτυχία δεν είναι να κάνεις πάντα αυτό που θέλεις, αλλά να θέλεις πάντα αυτό που κάνεις – Λέων Τολστόι
Η ρήση του Τολστόι «Ευτυχία δεν είναι να κάνεις πάντα αυτό που θέλεις, αλλά να θέλεις πάντα αυτό που κάνεις» αναδεικνύει ένα κλειδί για την εσωτερική μας αρμονία. Μας καλεί να πάψουμε να κυνηγάμε ασταμάτητα κάθε νέα επιθυμία που ξεπετάγεται, και αντ’ αυτού να αναζητήσουμε το νόημα, την ομορφιά και τη χαρά μέσα σε κάθε μας πράξη. Αυτή η αλλαγή οπτικής μπορεί να μας οδηγήσει σε μια πιο ώριμη αντίληψη για τον εαυτό μας και για τον κόσμο, όπου η ευτυχία δεν είναι απλώς το επόμενο «θέλω», αλλά η διάθεση να αγαπάμε και να επιδιώκουμε με ψυχή αυτό που ήδη έχουμε επιλέξει να κάνουμε.
Η διαφορά ανάμεσα στο «Θέλω» και στο «Ζω»
Η σημερινή πραγματικότητα μάς βομβαρδίζει με προσδοκίες και επιθυμίες – νέα αντικείμενα, εμπειρίες, στόχους. Έτσι, γίνεται εύκολο να ταυτίζουμε την ευτυχία με την εκπλήρωση κάθε επιθυμίας. Από την άλλη, ο Τολστόι υπαινίσσεται ότι αυτή η διαδρομή μπορεί να είναι κενή αν δεν χτίζεται επάνω σε μια ουσιαστική, εσωτερική επιθυμία για ό,τι ήδη κάνουμε. Το «κάνω πάντα αυτό που θέλω» μπορεί να οδηγήσει σε μια ατέρμονη αναζήτηση ευχαρίστησης, όπου κανένας στόχος δεν μοιάζει αρκετός.
Αντίθετα, το να «θέλεις πάντα αυτό που κάνεις» σημαίνει να επενδύεις ουσιαστικά σε κάθε σου δράση, να βρίσκεις νόημα σε όσα καθημερινά σε απασχολούν. Σημαίνει να νιώθεις πάθος κι ενδιαφέρον για τις επιλογές σου, αντί να νιώθεις ότι υποκύπτεις σε καταναγκασμούς ή ελλείψεις. Όταν μετατρέπουμε σε επιθυμία αυτό που κάνουμε – είτε πρόκειται για την εργασία μας, μια σχέση ή τη φροντίδα του εαυτού μας – τότε καλλιεργούμε μια ουσιαστική ικανοποίηση και μια συνεχή αίσθηση προόδου.
Η πρακτική ενσυναίσθηση και η εσωτερική ικανοποίηση
Πρακτικά, το να επιθυμούμε αυτό που κάνουμε περιλαμβάνει την υιοθέτηση μιας στάσης ενσυνείδητης παρουσίας και αποδοχής. Αντί να ονειρευόμαστε συνεχώς μια εναλλακτική πραγματικότητα, εστιάζουμε στο πώς μπορούμε να βρούμε χαρά, ενδιαφέρον και δημιουργικότητα στην παρούσα κατάσταση. Η δουλειά που πιθανόν άλλοτε θεωρούσαμε βαρετή ή δύσκολη μπορεί να πάρει νέα διάσταση, αν αναγνωρίσουμε τη δυνατότητά της να μας διδάξει δεξιότητες ή να προσφέρει αξία σε άλλους ανθρώπους. Αν αυτό δεν γίνεται σε αυτή τη δουλειά, μπορούμε να προσπαθήσουμε να την αλλάξουμε.
Παράλληλα, αυτή η αντίληψη μάς απελευθερώνει από τη διαρκή σύγκριση με τους άλλους, αφού δεν επιζητούμε να κάνουμε «τα πάντα» ή να ακολουθούμε αδιάκριτα τα θέλω της κοινωνίας, αλλά επενδύουμε στο εαυτό μας. Έτσι, η αίσθηση επάρκειας έρχεται όχι επειδή φτάσαμε σε έναν μεγάλο στόχο ή εκπληρώσαμε μια ακόμη επιθυμία, αλλά επειδή ζούμε με ευγνωμοσύνη και συνειδητότητα τη στιγμή.
Για περισσότερα αποφθέγματα του Τολστόι, κάνε κλικ εδώ.
Αν θες να αγοράσεις τα σπουδαία βιβλία του Leo Tolstoy, κάνε κλικ εδώ.