Διόδια – Το νόημα των στίχων
Το τραγούδι Διόδια, με στίχους του Πόλυ Κυριάκου και μουσική του Σταύρου Σιόλα, αποτελεί έναν ύμνο στη μεταμορφωτική δύναμη της αγάπης. Στο παρόν άρθρο, θα επιχειρήσω να αναλύσω τους στίχους του τραγουδιού, αναζητώντας το βαθύτερο νόημά τους.
Τώρα θα δεις τα χρώματα ν’ αλλάζουνε
Και τα βουνά να σμίγουν ένα ένα
Άγγελοι σαν θνητοί θα σ’ αγκαλιάζουνε
Εχθροί θα σου μιλούν αγαπημένα
Από την πρώτη κιόλας φράση, ο στιχουργός κάνει σαφές ότι μιλάμε για μία κοσμογονική αλλαγή, όπου τα πάντα μεταμορφώνονται. Η εναλλαγή των χρωμάτων και το σμίξιμο των βουνών υποδηλώνουν τη σύγκλιση αντιθέσεων και συμβολίζουν την ενότητα, την αλληλεγγύη και τη συμφιλίωση. Οι «άγγελοι που μας αγκαλιάζουν σαν θνητοί» και οι «εχθροί που μιλούν αγαπημένα» φανερώνουν μια κατάσταση όπου το αδύνατο γίνεται δυνατό. Ουσιαστικά, παρουσιάζεται μια νέα πραγματικότητα όπου η αποδοχή και η αγάπη είναι τα κυρίαρχα στοιχεία.
Τώρα θα πιω νερό απ’ το ποτήρι σου
Δικά σου θα ‘ναι πια όσα δεν έχω
Θα σπρώξω ουρανό στο παραθύρι σου
Κι ό, τι δεν άντεχα θα το αντέχω
Εδώ, οι στίχοι μιλούν για μια βαθιά και ουσιαστική ένωση με το άλλο πρόσωπο. Το γεγονός ότι μοιράζονται το νερό (το οποίο είναι βασικό στοιχείο της ζωής) υποδηλώνει την ένωση των ψυχών τους. Από την άλλη, η φράση «δικά σου θα’ναι πια όσα δεν έχω» δηλώνει την ολοκλήρωση που μπορεί να έρθει μέσα από την αγάπη. Η εικόνα του «ουρανού στο παραθύρι» δείχνει ελπίδα και φως, ενώ η τελευταία γραμμή μιλά ξεκάθαρα για τη δύναμη που μπορεί να βρει κανείς να αντέχει πράγματα που πριν φαινόντουσαν αδύνατα.
Τώρα θα πιάσω σπίτι στον παράδεισο
Τσάμπα οικόπεδο σε παράλια
Του έρωτα θα βάλω το πουκάμισο
Και θα νικήσω δίχως πανοπλία
Εδώ υπάρχει ένα αίσθημα ολοκλήρωσης και ευτυχίας, όπου ο παράδεισος παρουσιάζεται ως ένας χώρος κατοικίας, όχι μακρινός και άπιαστος. Η φράση «τσάμπα οικόπεδο σε παράλια» υποδηλώνει αφθονία και ευκολία. Λέγοντας ότι θα βάλει το «πουκάμισο του έρωτα», θέλει να πει ότι πλέον θα παρουσιάσει μια νέα πτυχή του εαυτού του, όπου πλέον δεν θα εστιάζει στα αρνητικά. Η αναφορά στη νίκη χωρίς πανοπλία δηλώνει ότι δεν υπάρχει ανάγκη για άμυνες και ότι μπορούν να νικήσουν και οι δύο χωρίς να χρειαστεί να πολεμήσουν για αυτό.
Τώρα θα δεις μες της ψυχής τα υπόγεια
Τραπέζι με ψωμί νερό κι αλάτι
Τώρα που δεν υπάρχουνε διόδια
Που πέφτει σαν ζεστή βροχή η αγάπη
Τα υπόγεια συμβολίζουν εκείνα τα σκοτεινά ή ανεξερεύνητα μέρη της ανθρώπινης ύπαρξης, όπου συσσωρεύονται εμπειρίες, φόβοι και συναισθήματα. Η φράση, «θα δεις μες της ψυχής τα υπόγεια», υποδηλώνει πως πλέον υπάρχει το θάρρος και η διάθεση να έρθει κάποιος σε επαφή με τον εσώτερο εαυτό του.
Το ψωμί, το νερό και το αλάτι είναι βασικά, αναγκαία στοιχεία επιβίωσης ενώ, παράλληλα, αποτελούν διαχρονικά σύμβολα της ταπεινότητας και της φιλοξενίας. Η εικόνα αυτή υποδηλώνει την επιστροφή στα ουσιώδη, μια κατάσταση όπου οι υπερβολικές επιθυμίες δίνουν τη θέση τους στη λιτότητα και στην εσωτερική πληρότητα.
Τα διόδια, που συνήθως λειτουργούν ως εμπόδια σε μια διαδρομή, εδώ απουσιάζουν, δηλώνοντας ότι πλέον δεν υπάρχει τίποτα που να εμποδίζει την ψυχική εξέλιξη και την αγάπη. Η ζωή μπορεί να βιωθεί χωρίς περιορισμούς ή το βάρος παλιών ενοχών.
Τέλος, η αγάπη παρουσιάζεται ως μια φυσική, ευεργετική δύναμη που κατακλύζει τον κόσμο όπως η ζεστή βροχή. Η αγάπη πια δεν είναι κάτι δύσκολα προσβάσιμο, αλλά μια αβίαστη και συνεχής ροή που αγγίζει κάθε πτυχή της ζωής, μεταφέροντας ένα αίσθημα ανακούφισης, θεραπείας και αναγέννησης.
Εσύ έχεις νιώσει ποτέ έτσι;