Αστέρι μου
Αστέρι μου
Η εισαγωγή είναι λιτή αλλά φορτισμένη συναισθηματικά. Η λέξη «αστέρι» συμβολίζει την ελπίδα, τη μνήμη, αλλά και ένα αγαπημένο πρόσωπο που προσφέρει φως μέσα στο σκοτάδι των δυσκολιών.
Γλυκιά μου μάνα μην μου κλαις
Μαύρα και αν σου φορούνε
Το ξέθωρο το σώμα μου
Φλόγες δεν το νικούνε
Αυτή η στροφή απευθύνεται στη μητέρα – πατρίδα, που θρηνεί για την απώλεια του παιδιού της. Το μαύρο χρώμα εδώ συμβολίζει το πένθος και τις κακουχίες, ωστόσο το τραγούδι μεταφέρει μήνυμα αντοχής: παρά τις δυσκολίες («φλόγες»), το πνεύμα του προσώπου παραμένει δυνατό και άθραυστο.
Τα χελιδόνια της φωτιάς
Θάλασσες και αν περνούνε
Του ριζωμού τα χώματα
Ποτέ δεν λησμονούνε
Τα «χελιδόνια της φωτιάς» παραπέμπουν στους Πόντιους πρόσφυγες που αναγκάστηκαν να φύγουν μακριά από την πατρίδα τους. Παρότι διέσχισαν θάλασσες, δεν ξεχνούν τις ρίζες και τη γη που άφησαν πίσω.
Αστερομάτα μου μικρή
Γύρε να σε φιλήσω
Στα άγια σου τα δάκρυα
Τα χείλη μου να σβήσω
Η λέξη «αστερομάτα» είναι ένα τρυφερό προσωνύμιο, το οποίο χρησιμοποιούσαν στη Σμύρνη όταν αναφέρονταν σε μία γυναίκα με όμορφα μάτια. Η ανάγκη για επανασύνδεση είναι μεγάλη και εκφράζεται από το φιλί που σβήνει τη φωτιά στα χείλη. Η αναφορά σε άγια δάκρυα παραπέμπει στην ιερή φύση της αστερομάτας πατρίδας.
Αστερομάτα μου μικρή
Γύρε μου να σε πιάσω
Τα ξεχασμένα μου φτερά
Στερνά να ξαποστάσω
Η δεύτερη εκδοχή του ρεφραίν εκφράζει την ανάγκη για επιστροφή και εύρεση καταφυγίου. Τα «ξεχασμένα φτερά» μπορεί να συμβολίζουν τις ελπίδες και τα όνειρα που έμειναν ανεκπλήρωτα, με την επιθυμία να βρουν ηρεμία και τελική λύτρωση.
Αχ αστέρι μου,
τζιβαέρι μου
Η φράση «τζιβαέρι μου» (θησαυρός μου) ενισχύει το αίσθημα βαθιάς αγάπης και εκτίμησης προς την πατρίδα ή ένα πρόσωπο-σύμβολο, υπογραμμίζοντας το τεράστιο συναισθηματικό δέσιμο.
Γλυκιά μου μάνα μην μου κλαις
Καράβι είναι η ζωή μου
Που ψάχνει για τον γυρισμό
Αγέρα το πανί μου
Η μεταφορά της ζωής ως «καράβι» που ψάχνει την επιστροφή υποδηλώνει τη συνεχή αναζήτηση της χαμένης πατρίδας. Ο «αγέρας» που γεμίζει το πανί υποδηλώνει τη μοίρα ή τις ελπίδες που ωθούν το ταξίδι της επιστροφής, παρά τις δυσκολίες.
Σε αυτό το σημείο επαναλαμβάνεται το ρεφραίν, γεγονός που ενισχύει το κεντρικό θέμα του τραγουδιού: τη νοσταλγία, την απώλεια, αλλά και την ελπίδα για επανένωση.
Η τελευταία αυτή φράση κλείνει το τραγούδι με μια αίσθηση ευλάβειας και αγάπης προς το συμβολικό αστέρι- πατρίδα, μητέρα ή αγαπημένο πρόσωπο – διατηρώντας το ως φωτεινό σύμβολο μνήμης και ελπίδας.
Η αλήθεια είναι ότι η Eurovision τα τελευταία χρόνια περισσότερο με κούραζε παρά την ευχαριστιόμουν. Λίγα καλά τραγούδια σε κάθε διαγωνισμό και πολλές παρουσίες που δεν είχαν κάτι να πουν. Σε αυτό το πλαίσιο, αξίζουν συγχαρητήρια στην Κλαυδία, η οποία τολμάει να φέρνει ένα τραγούδι με βαθύ νόημα, το οποίο μιλάει απευθείας στις καρδιές όλων των Ελλήνων.