Το τέλος είναι η αρχή και παρ’όλα αυτά συνεχίζεις – Samuel Beckett
Το απόφθεγμα “το τέλος είναι η αρχή και παρ’όλα αυτά συνεχίζεις”, προέρχεται από το διάσημο θεατρικό μονόπρακτο του Samuel Beckett «Endgame» (link στο τέλος του άρθρου). Για να κατανόησουμε το νόημά του, θα πούμε λίγα λόγια το σπουδαίο αυτό έργο.
“Το Τέλος του Παιχνιδιού” (Endgame) γράφτηκε το 1957. Θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά έργα του θεάτρου του παραλόγου. Το έργο εξερευνά θέματα όπως η ανθρώπινη ύπαρξη, η αδυναμία και η αναπόφευκτη φθορά του χρόνου.
Η πλοκή του έργου επικεντρώνεται σε τέσσερις χαρακτήρες:
- Ο Hamm, ένας τυφλός και παράλυτος άνδρας.
- Ο Clov, ο υπηρέτης του Χαμ, ο οποίος είναι φυσικά ικανός αλλά πνευματικά καταπιεσμένος.
- Η Nell και ο Nagg, οι γονείς του Χαμ, οι οποίοι ζουν μέσα σε σκουπιδοτενεκέδες.
Το έργο ξεκινά με τον Κλοβ να ανοίγει τις κουρτίνες και να επιθεωρεί τον χώρο. Ο Χαμ βρίσκεται σε μια καρέκλα με ρόδες στο κέντρο της σκηνής, ενώ οι γονείς του είναι περιορισμένοι στους σκουπιδοτενεκέδες. Καθώς η πλοκή εξελίσσεται, αποκαλύπτονται οι σύνθετες και συχνά αντιφατικές σχέσεις μεταξύ των χαρακτήρων.
Η γραφή του Μπέκετ χαρακτηρίζεται από τη χρήση του διαλόγου με σύντομες, κοφτές προτάσεις και από την επανάληψη. Το ύφος του είναι λιτό αλλά γεμάτο ένταση, δημιουργώντας μια αίσθηση αδιεξόδου και απόγνωσης.
“Το Τέλος του Παιχνιδιού” είναι ένα βαθιά φιλοσοφικό έργο που προκαλεί το κοινό να στοχαστεί πάνω στη φύση της ύπαρξης, της συνείδησης και της ανθρώπινης μοίρας.
Το νόημα του αποφθέγματος
Επιφανειακά, το απόφθεγμα υποδηλώνει μια παράδοξη έννοια του χρόνου και της εξέλιξης. Παρά το αναπόφευκτο της άφιξης του τέλους, η ζωή συνεχίζεται σε έναν αέναο κύκλο απαρχών και λήξεων. Συμπυκνώνει το υπαρξιακό δίλημμα των ανθρώπων που παλεύουν με το πέρασμα του χρόνου και την αδυσώπητη πορεία προς ένα αβέβαιο πεπρωμένο.
Τα έργα του Μπέκετ διερευνούν συχνά την κυκλική φύση του χρόνου, όπου το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον συγχωνεύονται σε μια αδιάλειπτη συνέχεια. Ο χρόνος γίνεται ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο, που συμβολίζει την αιώνια επανάληψη των γεγονότων και την αναπόφευκτη επανάληψη των ανθρώπινων εμπειριών.
