Τέκνα, Γονείς και Χιμπατζήδες
Τι περιμένει κανείς να διαβάσει βλέποντας τον τίτλο “Τέκνα, Γονείς και Χιμπατζήδες”; Εμένα πάντως το μυαλό μου δεν πήγε ποτέ σε ό,τι διάβασα. Δεν ήξερα τι να περιμένω, έπαθα σοκ προφανώς από το τέλος και ήταν μια καλή έκπληξη τούτο το βιβλίο.
Παρουσίαση
Τι συμβαίνει όταν αναγκάζεται, λόγω έκτακτων καιρικών φαινομένων (τυφώνα), ένας οικογενειάρχης να περάσει το βράδυ του μαζί με τον καθηγητή, που μισούσε από το πανεπιστήμιο και τον θεωρούσε υπαίτιο για την επαγγελματική του αποτυχία, και τη γυναίκα του; Και παράλληλα να έχουν για συντροφιά ένα χιμπατζή και έναν μαύρο; Θα σας αφήσω να το αποκαλύψετε μόνοι σας.
Η άποψη μου
Για να τα πάρουμε από την αρχή…ο συγγραφέας σκιαγραφεί όλη την άσχημη, «φθηνή», σάπια κοινωνία που ζούμε μέσα σε μόλις 190 σελίδες. Έχει πλάσει δύο από τους πιο αντιπαθητικούς ήρωες που έχω διαβάσει ποτέ, και στους οποίους αντικατοπτρίζεται η σαθρότητα της κοινωνίας μας. Μέσα από την ιστορία του ασκεί κριτική στη συμπεριφορά των σημερινών ανθρώπων. Αυτών που δεν διστάζουν να φαγωθούν μεταξύ τους για να πετύχουν τους δικούς τους στόχους. Υπενθυμίζει ότι τα κίνητρα των ανθρώπων δεν είναι πάντα αγνά. Ότι προκειμένου να ικανοποιήσουν τα δικά τους συμφέροντα, χρησιμοποιούν τα πιο αθέμιτα μέσα. Βλάπτουν τους γύρω τους έχοντας πλήρη επίγνωση του τι κάνουν και δεν υπολογίζουν τις συνέπειες.
Παράλληλα, κάνει έναν πετυχημένο παραλληλισμό ανάμεσα στα ζώα, και πιο συγκεκριμένα τους χιμπατζήδες, και τους ανθρώπους. Αναλυτικότερα, όπως στα ζώα (ειδικά τα άγρια, αλλά ακόμα και στα κατοικίδια μας) δεν μπορούμε να έχουμε τυφλή εμπιστοσύνη στο ότι θα είναι πάντα ήρεμα και δεν θα μας κάνουν ποτέ κακό, έτσι δεν μπορούμε να εμπιστευόμαστε και τους ανθρώπους. Αυτοί μπορεί πολλές φορές να αποδειχθούν χειρότεροι από τα ζώα και να γίνουν κτήνη σκορπώντας τη καταστροφή και το θάνατο (πολλά παραδείγματα ιστορίας έχουμε για αυτό). Όλοι κρύβουν «τέρατα» μέσα τους, που απλά κοιμούνται και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να ξυπνήσουν. Συνήθως καταστάσεις πιεστικές που είναι εκτός του ελέγχου του ατόμου, ξυπνάνε ο,τι χειρότερο βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο.
Τέλος, καταδικάζει και το ποσό εύκολα κατηγορούμε τους άλλους για τις δικές μας αποτυχίες, αδυναμίες και λάθη. Δεν ψάχνουμε βαθύτερα μέσα μας μήπως φταίμε εμείς κάπου και όχι όλοι οι υπόλοιποι. Επιπρόσθετα, κάνει και ένα σχόλιο για το ρατσισμό και το διαχωρισμό μεταξύ λευκών και μαύρων.
Γιατί να το διαβάσεις;
Ενθουσιάστηκα με αυτό το βιβλίο γιατί δεν το περίμενα καθόλου έτσι…βασικά δεν ήξερα τι να περιμένω… μέσα από όλη αυτή τη χωρίς συναίσθημα γραφή ο συγγραφέας απόδωσε την πραγματικότητα to the point.
Το “Τέκνα, Γονείς και Χιμπατζήδες” είναι ένα βιβλίο που μπορεί κανείς να το προσεγγίσει από πολλές διαφορετικές οπτικές. Ένα βιβλίο που σηκώνει αμέτρητες συζητήσεις και που ο κάθε αναγνώστης μπορεί να βγάλει και από ένα διαφορετικό συμπέρασμα… Τέτοια βιβλία θέλουμε, που να μας γεννούν τόσα πολλά και διαφορετικά ώστε ο καθένας να συμπληρώνει τον άλλο.