“Μόνο αυτός που ρισκάρει να πάει πολύ μακριά μπορεί να ανακαλύψει πόσο μακριά μπορεί να πάει κανείς.” – T.S. Eliot
Το απόφθεγμα του T.S. Eliot, «Μόνο αυτός που ρισκάρει να πάει πολύ μακριά μπορεί να ανακαλύψει πόσο μακριά μπορεί να πάει κανείς», είναι μία προτροπή να βγούμε από τις ζώνες άνεσής μας και να ρισκάρουμε. Αυτό σημαίνει ότι με την ανάληψη υπολογισμένων κινδύνων (πάντα πρέπει να υπάρχει κάποιο σχέδιο ακόμα και αν έχει τα λάθη του), μπορεί κανείς να ξεκλειδώσει όλη τη γκάμα των δυνατοτήτων του και να πετύχει σπουδαία πράγματα, τα οποία μπορεί να μην φανταζόταν όταν ξεκινούσε την προσπάθειά του.
Η τόλμη ως καταλύτης δημιουργικότητας και καινοτομίας
Το ρίσκο αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για τη δημιουργικότητα και την καινοτομία, σύμφωνα με τη σκέψη του Eliot. Όταν κάποιος επιλέγει να ακολουθήσει μονοπάτια που άλλοι θεωρούν απρόσιτα, ανακαλύπτει νέες προοπτικές και ανοίγει δρόμους για επιτεύγματα που διαφορετικά θα έμεναν ανεκπλήρωτα. Το απόφθεγμα μας προτρέπει να σκεφτούμε πως οι μεγάλες επιτυχίες και ανακαλύψεις της ανθρωπότητας προέκυψαν από ανθρώπους που δεν φοβήθηκαν να πάνε “πολύ μακριά”. Αυτή η τόλμη είναι ο καταλύτης που οδηγεί σε πραγματική πρόοδο και αλλαγή.
Οι κίνδυνοι που προκύπτουν αν δεν ρισκάρεις ποτέ.
Η αποφυγή του ρίσκου, αν και μπορεί αρχικά να προσφέρει αίσθηση ασφάλειας και σταθερότητας, ενέχει σοβαρούς κινδύνους σε βάθος χρόνου. Όταν κάποιος δεν ρισκάρει ποτέ, περιορίζει τις εμπειρίες και τις δυνατότητές του, μένοντας σταθερά μέσα σε μια ζώνη άνεσης που δεν επιτρέπει την πραγματική ανάπτυξη. Η αδράνεια αυτή μπορεί να οδηγήσει σε στασιμότητα με αποτέλεσμα οι ευκαιρίες για προσωπική και επαγγελματική πρόοδο να παραμένουν αναξιοποίητες.
Επιπλέον, η άρνηση να ρισκάρουμε ενισχύει τον φόβο της αποτυχίας, κάτι που μπορεί να καταστείλει την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση. Ουσιαστικά, δεν δίνουμε στον εαυτό μας την ευκαιρία να δει τι μπορεί να επιτύχει, και αυτή η έλλειψη προόδου μπορεί να δημιουργήσει αίσθηση ανικανοποίητου και απογοήτευσης. Ο φόβος της αποτυχίας μπορεί να εξελιχθεί σε φόβο δράσης, καθιστώντας τον άνθρωπο θεατή στη δική του ζωή.
Εσύ ρισκάρεις όσο πρέπει;