Μίλτος Σαχτούρης- ένας γνήσιος ποιητής
Γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου του 1919 στην Αθήνα. Ο πατέρας του νομικός και ο ίδιος τον παρότρυνε να ασχοληθεί με τη δικηγορία και το 1937 μπήκε στη Νομική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών. Η τέχνη της γραφής όμως τον κέρδισε από πολύ νωρίς καθώς πρωτοδημοσίευσε ένα διήγημα του στο περιοδικό “Εβδομάδα” με το ψευδώνυμο Μίλτος Χρυσάνθης το 1938.
Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους νεοέλληνες ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Δεν άσκησε ποτέ την δικηγορία ούτε κάποιο άλλο επάγγελμα, παρέμεινε ένας αγνός και πιστός υπηρέτης της τέχνης του. Το 1943 γνωρίζεται με τον Νίκο Εγγονόπουλο και τον Οδυσσέα Ελύτη δημιουργώντας φιλίες που του άλλαξαν τη ζωή και διαμόρφωσαν το ποιητικό έργο του. Το 1944 πρωτοδημσίευσε ποίημα του στο περιοδικό “Τα
Νέα Γράμματα” ενώ στη συνέχεια συνεργάστηκε και με άλλα περιοδικά της εποχής. Το 1945 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή “Η Λησμονημένη”. Ανήκε στο ρεύμα του υπερρεαλισμού καθώς το έργο του επηρεάστηκε αρκετά από το δημοτικό τραγούδι και την αμφισβήτηση της λογικής που επικρατεί καθώς και τον ελεύθερο στίχο. Όμως σύντομα διαφοροποιείται από αυτό το ρεύμα αρκετά τόσο στη θεματολογία του όσο και στην αντίληψη που είχε για την ποίηση. Γίνεται περιγραφικός ενω στην θεματολογία του εχει πολλά βιωματικά στοιχεία είτε προσωπικά είτε κυρίως από τον Εμφύλιο πόλεμο, την Κατοχή και μια Ελλάδα που καταρρέει από τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Τα χρώματα, ο πόλεμος με τα επαίσχυντα αποτελέσματα του, αλλά και ο θάνατος επικρατούν σε όλο το έργο του άλλοτε απλά και ρεαλιστικά άλλοτε πάλι πιο λυρικά μα πάντα ειλικρινά δημιουργώντας έντονα συναισθήματα στον αναγνώστη.
Ο στρατιώτης ποιητής
Δεν έχω γράψει ποιήματα
μέσα σε κρότους
μέσα σε κρότους
κύλησε ἡ ζωή μουΤη μιαν ἡμέρα έτρεμα
την άλλην ανατρίχιαζα
μέσα στο φόβο
μέσα στο φόβο
πέρασε ἡ ζωή μουΔεν έχω γράψει
ποιήματα
δεν έχω γράψει ποιήματα
μόνο σταυρούς
σε μνήματα καρφώνω
Αποστολή
Κανείς δεν θάβει εδώ
τριαντάφυλλα
τουφέκια ρημαγμένα
δίχως φτερά
γυρίζουνε τις κάννες τους
απάνω μας
το βράδυ
όταν σημάνει το προσκλητήριο
μαζεύονται
οι σημαίες
κι αυτά τα άλλα πουλιά
με τ’ ανθρώπινα στόματα
που είναι σαν καρδιές
και με το αίμα
και μας κοιτάζουνΗ ιστορία αυτή
γίνεται σε μια λίμνη
εδώ και δέκα χρόνια
απαράλλαχτη
κάθε νύχτα
χειμώνα
καλοκαίρι
Είχε αριστερές πεποιθήσεις αλλά ποτέ δεν ήταν ενταγμένος σε κάποια παράταξη ούτε και απασχολούσε με τις απόψεις του. Κύριο μέλημα του η τέχνη του. δεν νυμφεύτηκε πότε αλλά είχε δεσμό με την ζωγράφο Γιάννα Περσάκη από το 1960 μεχρι το θάνατο του στις 25 Μαρτίου του 2005.
Η αποκριά
Μακριά σ’ έναν άλλο κόσμο γίνηκε αυτή
η αποκριά
το γαϊδουράκι γύριζε μες στους έρημους δρόμους
όπου δεν ανέπνεε κανείς
πεθαμένα παιδιά ανέβαιναν ολοένα στον ουρανό
κατέβαιναν μια στιγμή να πάρουν τους αετούς τους
που τους είχαν ξεχάσει
έπεφτε χιόνι γυάλινος χαρτοπόλεμος
μάτωνε τις καρδιές
μια γυναίκα γονατισμένη
ανάστρεφε τα μάτια της σα νεκρή
μόνο περνούσαν φάλαγγες στρατιώτες εν δυό
εν δυό με παγωμένα δόντιαΤο βράδυ βγήκε το φεγγάρι
αποκριάτικο
γεμάτο μίσος
το δέσαν και το πέταξαν στην θάλασσα
μαχαιρωμένοΜακριά σ έναν άλλο κόσμο γίνηκε αυτή
η αποκριά
Τα ποιηματα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες όπως Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ισπανικά, Ρωσικά και Πολλωνικά, ενώ έχει τιμηθεί και με τρία βραβεία. Το 1956 Α’ βραβείο διαγωνισμού “Νέοι Ευρωπαίοι ποιητές” της RAI για την συλλογή του “Όταν σας μιλώ”, το 1962 το Β’ κρατικό βραβείο ποίησης για τη συλλογή “Τα στίγματα” και το 1987 το Α’ κρατικό βραβείο ποίησης για το έργο του “Εκτοπλάσματα”. Όλες οι ποιητικές του συλλογες είναι συγκεντρωμένες στο βιβλιο “Μίλτος Σαχτούρης Ποιήματα άπαντα” του 2014 από τις εκδόσεις Κέδρος.
Το ψωμί
Ένα τεράστιο καρβέλι, μια πελώρια φραντζόλα
ζεστό
ψωμί είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό
ένα παιδί με πράσινο κοντό βρακάκι και με μαχαίρι
έκοβε και μοίραζε στον κόσμο γύρω
όπως και μια μικρή, ένας μικρός άσπρος
άγγελος κι αυτή
μ’ ένα μαχαίρι έκοβε και μοίραζε
κομμάτια γνήσιο ουρανό
κι ‘ολοι τώρα τρέχαν σ’ αυτή, λίγοι πήγαιναν
στο ψωμί,
όλοι τρέχανε στον μικρόν άγγελο που μοίραζε
ουρανό
Ας μην το κρύβουμε
διψάμε για ουρανό!