“Μια στροφή στο δρόμο δεν είναι το τέλος του δρόμου, εκτός αν αποτύχεις να στρίψεις” – Helen Keller
Το ταξίδι της ζωής της Έλεν Κέλερ αποτελεί απόδειξη της δύναμης της αποφασιστικότητας και της επιμονής. Γεννημένη στην Αλαμπάμα το 1880, χτυπήθηκε από μια ασθένεια στην τρυφερή ηλικία των 19 μηνών και έκτοτε έμεινε κουφή και τυφλή. Το γεγονός ότι το συγκεκριμένο άτομο είπε το απόφθεγμα “Μια στροφή στο δρόμο δεν είναι το τέλος του δρόμου, εκτός αν αποτύχεις να στρίψεις”, το κάνει ακόμα σημαντικότερο.
Η “στροφή” στη ζωή της Helen Keller
Η ζωή της Έλεν Κέλερ στην παιδική ηλικία ήταν γεμάτη σκοτάδι και απομόνωση. Η συγκεκριμένη ασθένεια δεν της στέρησε μόνο την όραση και την ακοή. Ουσιαστικά, της στέρησε την ικανότητα να επικοινωνεί αποτελεσματικά. Φανταστείτε πόσο δύσκολο θα ήταν για ένα μικρό παιδί να κατανοήσει τον κόσμο γύρω της, όταν δεν μπορούσε ούτε να ακούσει αλλά ούτε και να δει…
Πως κατάφερε να “στρίψει”;
Στην ηλικία των επτά ετών, η οικογένεια της Helen Keller ζήτησε τη βοήθεια μιας δασκάλας, της Anne Sullivan, η οποία τελικά λειτούργησε ως μέντοράς της. Με περίσσεια υπομονή και αφοσίωση, κατάφερε να προσεγγίσει τον απομονωμένο κόσμο της Helen, διδάσκοντάς την να κατανοεί τη γλώσσα και να εκφράζεται μέσω της νοηματικής. Την έμαθε να διαβάζει Braille, να γράφει και τελικά να μιλάει. Έτσι, δημιουργήθηκαν απεριόριστες δυνατότητες για την Helen, η οποία κατάφερε να φοιτήσει στο Radcliffe College, όπου έγινε το πρώτο κωφάλαλο άτομο που απέκτησε πτυχίο Bachelor of Arts. Στη συνέχεια έγινε μια καταξιωμένη συγγραφέας, πολιτική ακτιβίστρια και λέκτορας, χρησιμοποιώντας το βήμα της για να υπερασπιστεί το δικαίωμα ψήφου των γυναικών, τα εργασιακά δικαιώματα και τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία.
Το νόημα του αποφθέγματος
Η “στροφή στο δρόμο”, αναφέρεται στις προκλήσεις και τα εμπόδια που αναπόφευκτα έρχονται στο δρόμο μας στη ζωή. Αυτές οι στροφές δεν πρέπει να θεωρούνται το τέλος του ταξιδιού μας, αλλά ευκαιρίες για αλλαγή, αυτοβελτίωση και ανάπτυξη. Αρκεί να είμαστε αποφασισμένοι… να στρίψουμε, δηλαδή να τις ξεπεράσουμε όπως έκανε και η σπουδαία Helen Keller…