Η Μάντισσα – Ντανιέλα Ραϊμόντι

Εικαστικό εξωφύλλου: © Sarah Jarrett
Εκδόσεις Πατάκη – Σύγχρονη Ξένη λογοτεχνία .
Μετάφραση: Φωτεινή Ζερβού
– “Η επική ιστορία της οικογένειας Καζαντιο αποπνέει την αύρα του μαγικού ρεαλισμού και την αίσθηση στιβαρότητας της αγροτικής ζωής. Η συγγραφέας συνυφαίνει τα μεγάλα γεγονότα της Ιταλίας με τα προσωπικά βιώματα των μελών της οικογένειας, μέσα από την αφήγηση του σπαρακτικό τρόπο τους πόνου, των μικρών καθημερινών τους κατακτήσεων, και κυρίως, των μεγάλων ονείρων τους” 
La stampa.

– “Ένα μυθιστόρημα σαν οικογενειακό δέντρο, που τα κλαδιά του πλέκονται και ξετυλίγονται όπως τα Εκατό χρόνια μοναξιά του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες”. (Toute la Culture)

– “Η Ραϊμόντι βαδίζει στα βήματα της Έλενα Φερράντε και του Λούκα ντι Φούλβιο”. (Ouest France)

Αποσπάσματα

Βαριανάσαινε. Σηκώθηκε, έριξε στους ώμους του το σακάκι και πήγε στην κουζίνα.
Άνοιξε τη βρύση για να γεμίσει ένα ποτήρι νερό. Τα χέρια του έτρεμαν ακόμη όταν άκουσε μια φωνή.
“Γεια σου μπαμπά”.
Το ποτήρι έπεσε από το χέρι του Μπέππε. Στάθηκε ακίνητος, τα πόδια του με δυσκολία τον κρατούσαν. Μόνο μετά από λίγο, που του φάνηκε σαν μια αιωνιότητα, βρήκε το κουράγιο να γυρίσει. Είδε μια φωτεινή φιγούρα, δεν είχε συγκεκριμένο σχήμα, αλλά την αναγνώρισε αμέσως.
“Άτυχο αγόρι μου” είπε, δεν είχε δύναμη να συνεχίσει.
(σελ. 128)

1880
“Αυτή η τσιγγάνα είναι τρελή!” παραπονιόταν ο πεθερός και η πεθερά. Συγχρόνως όμως παρατηρούσαν χαρούμενοι την αλλαγή που είχε φέρει στη ζωή του Τζάκομο η νέα γυναίκα.

Η Βιόλκα.  Αυτή τα ξεκίνησε όλα.
Η λυγερόκορμη Βιόλκα με τα πλούσια μαύρα μαλλιά που έφταναν μέχρι τη μέση της. Κυκλοφορούσε με τα πολύχρωμα μεσοφόρια και με φτερά φασιανού πλεγμένα στα μαλλιά.
Η Βιόλκα κατάφερε να σαγηνέψει τον
Τζάκομο ο οποίος μονίμως ονειροπολούσε, κατασκεύαζε και μιλούσε …. με αυτούς που πέθαναν..

Κι έκαναν παιδί που συνέχισε να μιλά με τους πεθαμένους στο νεκροταφείο του χωριού.
.. “Είναι η Βιρτζίνια. Φωνάζει το πεθαμένο της παιδί. Αυτοκτόνησε τη μέρα της κηδείας του και από τότε το ψάχνει ακόμη….”

Ο Ντόλλαρο ήταν παράξενος ακόμη και για την ίδια τη μητέρα του οπότε η Βιόλκα η τσιγγάνα έριξε την τράπουλα, να δεί τα μελλούμενα με τα ίδια της τα μάτια.
Σφίγγοντας την τράπουλα στα χέρια της, η τσιγγάνα κάθισε στο κρεβάτι.
Ένας δυνατός αέρας έφτασε από μακρυά, όρμησε στο σπίτι και άνοιξε με βία τα παραθυρόφυλλα… Έριξε τις κάρτες στο κρεβάτι. Έκανε κρύο, αλλά αυτή δεν το ένιωθε. Γύρισε την πρώτη κάρτα και βγήκε ο Ερημίτης ανάποδα: υπερβολική πνευματικότητα, όνειρα, μοναχικότητα. Ο ερημίτης είναι ο Τζιάκομο ψιθύρισε.
Η κάρτα επιβεβαίωνε τους φόβους της : ο γάμος της  μαζί του ήταν  το ξεκίνημα μιας γενιάς ονειροπόλων, ανθρώπων μελαγχολικων που ήταν γραφτό τους να υποφέρουν, όπως συνέβη με τον άντρα της…

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Κορίτσια  γεννήθηκαν  στη φαμίλια Καζάντιο που είχαν όνειρα και δεν εκπληρώθηκαν.
Έρωτες που έσβησαν με θάνατο κι έμειναν να αιωρούνται σαν κατάρα μέσα στα σπίτια.
Πεθαμένοι που έδιναν συμβουλές και γιαγιάδες που σηκωνόταν μούσκεμα στον ιδρώτα από ένα προφητικό όνειρο.
Τα εγγόνια, τα δισέγγονα … τα παιδιά από 6 γενιές μετά τη Βιόλκα θα ζήσουν ότι είπαν τα Ταρώ.

Το αγάπησα επειδή με έκανε να νιώσω τον πόνο τους, την αγωνία τους, την ιστορία τους, τα πάθη τους, τις περιέργειες τους, τους έρωτες τους, την χαρά τους, το τέλος τους .
Μπήκα στα σπίτια τους και  κάθησα σε μια καρέκλα στην γωνιά και μάθαινα, έβλεπα, παρατηρούσα.
Και να σου πω την αλήθεια, υπήρχαν σελίδες στις οποίες επέστρεψα ξανά και ξανά για να το χορτάσω και να ξανά νιώσω τα συναισθήματα της πρώτης ανάγνωσης.

Αν ήταν να κάνετε ένα ταξίδι και τελικά δεν το πραγματοποιήσατε , πάρτε αυτό το βιβλίο. Είναι ο ορισμός της αναγνωστικής απορρόφησης και του πνευματικού ταξιδιού.

Λίγα λόγια για την Ντανιέλα Ραϊµόντι

Η Ντανιέλα Ραϊµόντι γεννήθηκε to 1956 στην πόλη Σέρµιντε της επαρχίας της Μάντοβα. Το 1980 µετακόµισε στην Αγγλία, όπου σπούδασε ισπανική και λατινοαµερικανική λογοτεχνία στο King’s College του Λονδίνου και εργάστηκε για πολλά χρόνια ως καθηγήτρια ιταλικών. Πλέον µοιράζει τον χρόνο της µεταξύ Αγγλίας και Σαρδηνίας. Έχει εκδώσει δέκα ποιητικές συλλογές που απέσπασαν σηµαντικά βραβεία στην Ιταλία, ανάµεσά τους το Premio Montale για ανέκδοτη ποιητική συλλογή (2004), το Premio Sertoli Salis για πρωτοεµφανιζόµενους λογοτέχνες (2005) και το Premio Mario Luzi (2012) για την ποιητική της συλλογή La regina di Ica. Διηγήµατά της έχουν δηµοσιευθεί σε ανθολογίες και λογοτεχνικά περιοδικά. Η µάντισσα (La casa sull’argine, Εκδόσεις Πατάκη, 2024) είναι το πρώτο της µυθιστόρηµα. Πρωτοκυκλοφόρησε στα ιταλικά το 2020 και έχει ήδη µεταφραστεί στα ισπανικά, στα γαλλικά, στα γερµανικά, στα ολλανδικά, στα σέρβικα, στα λιθουανικά, στα ρωσικά και στα εβραϊκά. Για το ίδιο βιβλίο, η Ραϊµόντι τιµήθηκε το 2021 µε το βραβείο Giovanni Comisso της πόλης του Τρεβίζο, καθώς και µε το βραβείο της πόλης Κάβα ντέι Τιρρένι.