Η ιστορία της Θεραπαινίδας – Margaret Atwood
«Η ιστορία της Θεραπαινίδας» είναι ένα αλληγορικό, δυστοπικό μυθιστόρημα που γράφτηκε από μία γυναίκα η οποία πάντα βρισκόταν πιο μπροστά από την εποχή της, την Margaret Atwood. Μάλιστα πολλά από τα βιβλία της χαρακτηρίστηκαν ως προφητικά. Η πυκνή γραφή και οι μακροσκελείς περιγραφές αρχικά απαιτούν την αμέριστη προσοχή του αναγνώστη, ωστόσο στην πορεία οι απαντήσεις έρχονται να φωτίσουν το βαθύτερο νόημα μιας ιστορίας, η διαχρονικότητα της οποίας επιβεβαιώνεται τραγικά μέχρι και σήμερα.
Παρουσίαση
Το κεντρικό θέμα του βιβλίου είναι ο ρόλος της γυναίκας που ανέκαθεν υπήρξε υποτιμημένος και ειδικά από την θρησκεία, την πατριαρχία και τα παρακλάδια της. Το τάγμα των Θεραπαινίδων της Άτγουντ έχει έναν και μοναδικό προορισμό: την τεκνοποίηση. Οι γυναίκες- δούλες, απαλλαγμένες από κάθε είδους προσωπική ευχαρίστηση, χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά σαν μηχανές αναπαραγωγής. Δεν είχαν πια δικαίωμα στην εργασία, στις κοινωνικές επαφές, στον έρωτα αλλά και σε οποιοδήποτε άλλο ανθρώπινο δικαίωμα. Τα πάντα ελέγχονται από το απολυταρχικό καθεστώς της “Δημοκρατίας της Γαλαάδ” το οποίο έχει τους “Οφθαλμούς” του παντού! Φυσικά μέσα σε τέτοια καθεστώτα υπάρχει πάντα και η Αντίσταση αν και στην προκειμένη περίπτωση δεν μαθαίνουμε και πολλά για αυτήν. Όποιος παρεκκλίνει από τους κανόνες βρίσκεται κρεμασμένος στο Τείχος ή στις Αποικίες ,τα αντίστοιχα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αν και τοποθετημένο σε έναν δυστοπικό κόσμο, το μυθιστόρημα της Ατγουντ μας παρουσιάζει μια ζοφερή πραγματικότητα που δεν απέχει πολύ από το σήμερα!
Γιατί να το διαβάσω;
Αυτή η ιστορία αποτελεί τροφή για σκέψη. Τι θα γινόταν αν μια μέρα μας στερούσαν όλα τα δικαιώματα για τα οποία οι γυναίκες πάλεψαν – και ακόμα παλεύουν – να κατακτήσουν; Και φυσικά, μην ξεχνάμε ότι σε κάποιες χώρες αυτά τα δικαιώματα είναι ανύπαρκτα. Η ελευθερία, ατομική και συλλογική, είναι πάντα τόσο εύθραυστη και κινδυνεύει από την απολυταρχία και τον ολοκληρωτισμό ανά πάσα στιγμή. Η πάλη πρέπει να είναι αέναη και ο στόχος πάντοτε μπροστά μας. Δεν έχει να κάνει μόνο με την πάλη των δύο φύλων στον σύγχρονο κόσμο αλλά και με το πόσες εκπτώσεις κάνουμε ως μονάδα και ως σύνολο στην καταστρατήγηση των δικαιωμάτων μας. Ένα βιβλίο που, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να διαβαστεί ως δίδαγμα ζωής και όχι απλά ως μια ιστορία φαντασίας .
Αγαπημένο απόσπασμα:
«Τώρα απομένει ένα κενό που πρέπει να γεμίσει, στον υπερβολικά ζεστό αέρα της κάμαράς μου, ένας κενός χώρος, κι ένας κενός χρόνος ένας χωροχρόνος, ανάμεσα στο εδώ και τώρα και στο εκεί και τότε, με το δείπνο ανάμεσα τους σαν σημείο στίξης. Η άφιξη του δίσκου, που μου τον φέρνουν στο δωμάτιο λες κι είμαι ανήμπορη και δεν μπορώ να ανεβοκατέβω τη σκάλα. Ανήμπορη, μια γυναίκα που της έχει αφαιρεθεί η δύναμη του μπορώ. Δεν μπορώ να ταξιδέψω. Δεν μπορώ να ξεφύγω.»