Δυο βιβλία με κοινό θέμα
Δύο διαφορετικές ιστορίες με κοινό το βασικό τους θέμα, από δύο ξεχωριστούς συγγραφείς που έζησαν σε διαφορετικές εποχές και χώρες. Το “The Great Gatsby” απο τον Scott Fitzgerald και τα “Ανεμοδαρμένα Ύψη” της Emily Bronde, εμβληματικά και τα δυό τους τόσο για την εποχή τους όσο και για την λογοτεχνία. Δυό νέοι που αγαπιούνται είναι όμως από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις και δεν μπορούν να είναι μαζί ουσιαστικά. Οι ανδρικοί πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες (Gatsby, Χίθκλιφ) έχουν πολλά κοινά και είναι διεξοδικά δομημένοι, φτωχοί ως παιδιά, έφτιαξαν μεγάλη περιουσία κάτω από αδιευκρίνιστες και ίσως παράνομες συνθήκες και δεν μπόρεσαν να μείνουν μακριά από την αγαπημενη της καρδιάς τους. Βέβαια, και οι γυναικείοι χαρακτήρες (Νταίζη, Κάθριν) έχουν πολλά κοινά στοιχεία μεταξύ τους και είναι ωραία σκιαγραφημένες, είναι από πλούσιες οικογένειες, ήδη παντρεμένες με άλλους άντρες και αρκετα κακομαθημένες. Παρ’ ολα τα κοινά τους όμως η κάθε ιστορία έχει την δική της εξέλιξη και την δική της ομορφιά να δείξει.
The Great Gatsby
Η ιστορία του Gatsby ενός πάμπλουτου άνδρα που προσπαθεί να κερδίσει την καρδιά της Νταίζη. Ενος κοριτσιού που ήξερε από παλιά, ενός πλάσματος τόσο εξιδανικευμένου στο μυαλό του που του είχε εμπνεύσει
την πιο ρομαντική κι αγνή αγάπη. Θα πρέπει όμως πρώτα να βρει τρόπο να την πλησιάσει. Το βιβλίο εκδόθηκε το 1925 και μας μεταφέρει μετα τον καταστροφικό Α’ παγκόσμιο πόλεμο οπου ο κόσμος θέλει να γιορτάσει που είναι ζωντανός και να ερωτευεί. Μυούμαστε μαζι με τον πρωταγωνιστή στο όνειρο του ρομαντικού έρωτα και την υπόσχεση πως οι άντρες εκτός από πόλεμο ξέρουν να αγαπούν και να διεκδικουν. Στην χλιδή των μεγάλων πάρτι την εποχή της τζαζ, της ποτοαπαγόρευσης και της μαφίας. Τέλος,
στην λάμψη μιας άλλης εποχής αλλα και την ρηχότητα της γιατί ενώ στα χέρια κάποιου άλλου συγγραφεα αυτη η ιστορία θα μπορούσε να γίνει πολύ επιφανειακή, ο Fitzgerald καταφέρνει να κάνει έντονο κοινωνικό σχόλιο για την αποξένωση των ανθρώπων μεταξύ τους και μεταξυ των συναισθημάτων τους. Κλασικό πια έργο αγαπήθηκε όσο λίγα όπως και ο πρωταγωνιστής που ήταν τρομερά ιδεαλιστής και αγαπούσε με έναν ανόθευτο σχεδόν παιδικό τρόπο.
Ανεμοδαρμένα Ύψη
Εκδόθηκε το 1847 κι αποτελεί ένα από τα πρώτα διαμάντια της κλασσικής γοτθικής λογοτεχνίας με ρομαντικά στοιχεία και ιδιαίτερους χαρακτήρες. Πιο σκοτεινό, μας βυθίζει στα πιο απομακρυσμένα βαθη της ψυχής μας και της εμμονής, γιατί ένας τέτοιος μεγάλος αλλά ανεκπλήρωτος έρωτας όπως μας τον παρουσιάζει η Bronde μόνο εμμονικός θα μπορουσε να είναι. Δυό άνθρωποι που είναι τόσο ταιριαστοί ψυχικά αλλα τόσο αταίριαστοι κοινωνικά και δεν μπορούν να είναι μαζί ποτέ. Δυό άνθρωποι με έντονη αγάπη ο ένας για την άλλη που καταφέρνουν να πληγωνονται γιατι η εχθρότητα και η απαξίωση είναι τα μόνα που τους επιτρέπεται να δείχνουν. Αλλά και να πληγώνουν τους ανθρώπους γύρω τους γιατί δεν έμαθαν να κάνουν κάτι άλλο. Η Bronde χτίζει στιαδιακά όλο τον αδιέξοδο έρωτα τους μέσα στους αγριότοπους της αγγλικής υπαίθρου φτιάχνοντας ένα μυθιστόρημα γοτθικής ομορφιάς κι απελπισίας.
Ενω ο Gatsby πλησιάζει την παλιά αγαπημένη του για να την διεκδικήσει και να ζήσει τον έρωτα του , ο Χίθκλιφ επιστρέφει στο μέρος που μεγάλωσε για εκδίκηση. Θέλει να εκδικηθεί τον αδερφό της αγαπημένης του Κάθριν, την ίδια, τον άνδρα της και τέλος τον ίδιο του τον εαυτό γιατί επιτρέπει να γεμίσει με μίσος η καρδιά του. Παρ΄οτι όμως η Bronde φτιαχνει τόσο έντονα αρνητικούς χαρακτηρες καταφέρνει να τους κάνει αρκετά αξιομνημονευτους ιδίως τον πρωταγωνιστή της που αν και δειχνει βλοσυρός κι απειλητικός στο βαθος είναι ευάλωτος και μοναχικός.