Το βιβλίο της Μορφής και του Κενού – Παρουσίαση & Κριτική Βιβλίου
«Το βιβλίο της μορφής και του κενού» είναι ένα βιβλίο για τα βιβλία. Για την αγάπη μας προς αυτά, για τη χρησιμότητα τους, για όλα όσα μας προσφέρουν και το κυριότερο για όσα…μας ψιθυρίζουν. Δεν ξέρω για τα δικά σας βιβλία αλλά τα δικά μου σίγουρα μου μιλάνε(!) Όχι μόνο αυτά που διαβάζω αλλά και τα αδιάβαστα που παρακαλούν να διαβαστούν και…είμαι σίγουρη πως πολλοί αναγνώστες νιώθουν έτσι.
Παρουσίαση
Ο Μπένι χάνει τον πατέρα του σε ηλικία 12 χρόνων και από τότε δεν μπορεί να διαχειριστεί το πένθος του. Ακούει διάφορες φωνές, αντικείμενα να του μιλάνε ή γενικά να μιλάνε και να λένε την ιστορία τους. Παράλληλα, η μητέρα του πενθεί και αυτή με το δικό της τρόπο, κλεισμένη στον εαυτό της και στο σπίτι της έχοντας και αυτή τα δικά της προβλήματα. Ο Μπένι αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα, δεν τον καταλαβαίνει κανείς εκτός από κάποιους φίλους που κάνει στη βιβλιοθήκη. Και κάπως έτσι, ξεκινάει η περιπέτεια του.
Το βιβλίο της Ρουθ Οζέκι τιμήθηκε με το γυναικείο Βραβείο Μυθοπλασίας (Women’s Prize for Fiction) το 2022
Η άποψη μου
Το βιβλίο αυτό είναι για όσους ανθρώπους ακούνε φωνές. Ανθρώπους που έχουν ψυχολογικά προβλήματα και πολλές φορές αυτοτραυματίζονται, ανθρώπους που ψάχνουν να βρουν την ταυτότητα τους, χαμένοι μέσα μια κοινωνία που δεν τους βοηθά. Ανθρώπους που μπορεί να μην έχουν τίποτα και να είναι άστεγοι αλλά έχουν για συντροφιά τους την τέχνη. «Φωνές» μπορεί να ακούσει ο οποιοσδήποτε και πιστεύω όλοι μας. Ειδικά άνθρωποι της τέχνης, αλλά και όχι μόνο. Και άνθρωποι μόνοι που θέλουν μια συντροφιά (ποιος δεν είχε φανταστικό φίλο στα παιδικά του χρόνια). Ακόμα και από τον ίδιο μας τον εαυτό. Τον εσωτερικό μας κριτή, όπως αναφέρεται και εδώ. Τη φωνή της συνείδησης, που μας αποτρέπει ή προτρέπει να κάνουμε κάτι. Τις σκέψεις μας, τα συναισθήματα μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε άρρωστοι ούτε ότι χρειαζόμαστε φάρμακα. Δεν αντιμετωπίζονται όλα έτσι. Καμία φορά το μόνο που χρειάζεται είναι κατανόηση, συζήτηση και στήριξη.
Επίσης, η συγγραφέας θίγει και το θέμα της απώλειας του γονέα και τη διαχείριση του. Πόσο πολύ μπορεί να επηρεάσει ένα παιδί στην εφηβεία αλλά και τον γονιό που μένει πίσω. Χωρίς να το καταλαβαίνει μπορεί να έχει αφήσει την θλίψη να τον/την «φάει» σιγά σιγά με τον καιρό και έτσι επηρεάζεται και το ίδιο το παιδί. Είναι ένα βιβλίο για τη σχέση γιου-μητέρας αλλά και για τη δυνατή αυτή αγάπη που στο τέλος τα νικάει όλα.
Ταυτόχρονα είναι και ένα βιβλίο για την τέχνη. Για το πόσο θετική επίδραση έχει στη ζωή μας ακόμα και αν αυτή δημιουργείται από σκουπίδια. Για το ότι μπορεί να σώσει του ανθρώπους που έχουν ανάγκη με τον δικό της τρόπο. Ασχοληθείτε μαζί της και εμπιστευτείτε την. Δεν λείπει όμως και το θέμα της οικολογικής καταστροφής που στις μέρες μας έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις αλλά και η καταναλωτική μανία που μας χαρακτηρίζει σαν κοινωνία. Δυστυχώς τα υλικά αγαθά είναι για τον άνθρωπο πλέον πάνω από όλα και ειδικά όταν κάποιος χάνει κάποιον δικό του ή κάτι που αγαπά προσκολλάται ακόμα πιο πολύ σε αυτά. Μαζεύει όλη τη «σαβούρα» στη ζωή του γιατί έτσι νομίζει ότι θα καλύψει το κενό που έχει αφήσει η απώλεια.
Τέλος η συγγραφέας μέσα από τη «φωνή» των βιβλίων υπενθυμίζει πως ο σκοπός των βιβλίων δεν είναι πάντα να μας κάνουν να γελάμε ή να νιώθουμε ωραία. Πολλές φορές θέλουν να μας συγκινήσουν, να μας προβληματίσουν, να μας «ξυπνήσουν», να μας βοηθήσουν να δούμε πως νιώθουν οι άλλοι που υποφέρουν και να τους καταλάβουμε λίγο. Από κάθε άποψη πάντως τα βιβλία υπάρχουν τη ζωή μας για να μας προσφέρουν οτιδήποτε είναι αυτό και για να μας βοηθήσουν να γίνουμε καλύτεροι και μέσα μας και απέναντι στους άλλους.
Το βιβλίο της μορφής και του κενού κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.